झाड

झाड

एका कवीने कविता लिहिलीच नाही
कागद झाडाचा बनतो हे कळल्यावर
कागद काळे करण्यापेक्षा वडाच
एक झाड लावू असं ठरविले त्याने
दरम्यान                                                                                          
समकालीन कवितेच खूप पीक आलं
प्रायोगिक वगैरे कवितांच.
त्याच्या वडाची दखल मात्र
कुठल्याच वर्तमानपत्राने घेतली नाही.
समकालीन कविता तिसऱ्या दिवशी
फुटाण्याच्या पुडीसाठी शहीद झाली.
वड मात्र हिरवागार आहे अजूनही.
रोज पक्ष्यांच संमेलन भरत न चुकता.
वडाकडे बोट दाखवून कवी म्हणतो
हे आपलं पुस्तक आहे.
लोक हसतात आणि म्हणतात
ह्याला काही सुचत नाही.
कवी झाडाखाली वाचत असतो
हजारो पुस्तकं,
कधी
अचानक सुचल्यासारख कवी उठतो.
आता कविता लिहिणार असे वाटत.
पण कवी जातो बांधावर
आणि लावतो आणखी एक झाड.
गावात त्याला कोणी कवी म्हणत नाही
कारण त्याने कागदावर कविता लिहिली नाही.
पण इथून पुढे वडाच्या सावलीत बसल्यावर
सुरु झाली पक्ष्यांची किलबिल
तर नीट लक्ष देवून ऐका
तुम्हाला नक्की कविता ऐकू येईल.
कवी झाडाला पुस्तक म्हणतो
कारण त्या पानांमध्ये
खूप काही देण्याची ताकद आहे.
ही पान वाळायच्या आत
चाळायला हवीत.
हिरव्यागार कवितेसाठी.
– अरविंद जगताप